Extra tekst en beeld
AANPLAKBILJETTEN EN ANDERE GESCHRIFTEN
Al m’n leven was zwart.
Er was geen licht in avonden
en nachten, en niemand zag
dat het goed was.
Er zij licht gebeurde niet.
Scheiding tussen weg en water
kon niet bestaan in de stad.
Een voet stapte naar een steen
en verdronk.
Witte huisnummers telden
de blinde gevels.
Soms nam de nacht
een tram op de koude rails
en voerde passagiers
naar gas en dood.
In dichte kamers huisden
gebukte gezinnen en straalden
zelfs hun angsten
niet naar het buiten.
Al m’n leven was zwart.
Karel N.L. Grazell
Amsterdanms stadsdichter uit Zuid
HANDHAVINGSINSTRUCTIES INZAKE VERDUISTEREN
DE GEÏLLUSTREERDE PERS OVER VERDUISTEREN
GEEN LICHT naar buiten TOCH LICHT binnen! |
Men dient er verder op te letten, dat geen licht straalt uit kleine openingen, zooals brievenbussen, glazen dakpannen enz. Het is nuttig, om een zaklantaarn met blauw licht bij de hand te hebben. Lichtgevende verf en lichtgevende speldjes kunnen, o.a. om te markeeren, ook goede diensten bewijzen.
Links: Het is gewenscht althans één kamer in het huis volledig te verduisteren; nu de dagen korten, wil U toch niet steeds met de kippen op stok gaan? Een gezellige kamer met volop licht hebben wij in het najaar zeker nodig!
Boven: Door de gewone bol uit Uw lamp door een blauwe bol te vervangen, voorkomt U in tal van gevallen onnoodige lichtuitstraling.
Rechts: schroef in vertrekken, waar U zelden komt, de bol los in de fitting. U komt dan nimmer in gevaar, achteloos toch aan het knopje te draaien, waardoor in de niet verduisterde kamer helle uitstraling zou worden veroorzaakt.
Links: een van de best methoden: platen van triplex of celotex; desnoods te vervangen door lattengeraamten, die met papier beplakt worden. Deze methode welke garandeert U op den dag een maximum van licht.
Rechts: denkt U, nu de dagen korten, er vooral aan, de lamp van Uw fiets op de juiste wijze af te schermen?
Hieronder: en natuurlijk niet alleen de lamp, maar ook het achterlichtje!
Rechts: tal van verduisteringskapjes zijn in den handel. Dit is er een van. In gangen, op portalen, op trappen en troiletten, in kamers waar U weinig komt en niet veel licht noodig hebt, zijn ze van groot nut. Vergeet vooral niet, dat een gekocht kapje geen brandgevaar oplevert. Een eigenmaakseltje daarentegen wèl!
Boven: Iedere avond tegen donker gaan de mannen van de ordedienst de luchtbescherming in Uw en ons belang hun ronden maken. Natuurlijk ontsnapt Uw voordeur niet aan hun aandacht, en als de zaak niet in orde is ..... krijgt U den volgenden morgen een kleine verrassing in den vorm van een proces-verbaal.
SCHIMMEN DIE LICHT GEVEN |
|
Zoo kwamen wij [journalisten van GP] op ’t idee, dat in dezen tijd van verduistering veel te weinig gebruik wordt gemaakt van lichtgevende verf …. Niet alleen kan men kringetjes schilderen rond sleutelgaten – hetgeen overigens van onschatbaar nut is voor sommige heeren, die wel eens erg laat thuis komen – maar ook kan men met ’n paar vegen van die verf zichzelf ongeveer gelijk maken aan ’n gloeiworm, en aldus zonder gevaar voor botsingen met medeburgers en burgeressen op straat loopen.
Links: Het spookachtige tafereel, dat U hier links vindt afgebeeld, was dezer dagen in Amsterdam te zien, toen een der redacteuren van dit blad met vrouw en hond 's avonds een eindje ging kuieren.
Hieronder: ook Bobby krijgt een kwastje lichtgevende verf. Als hij nu 's avonds een ommetje maakt, zullen de voorbijgangers niet over 't arme dier vallen.
Links: een lugubere beschildering met lichtgevende verf. We durven dit voorbeeld niet ter navolging aan te bevelen. De menschen zouden zich dood schrikken, als ze zoo iets tegenkwamen in 't nachtelijk duister!
Rechts: en zoo smeert U de lichtgevende verf op uw gezicht. U hoeft hier niet tegen op te zien, want met wat water en zeep krijgt U 't goedje er wel weer af.
Links: wat zegt U van deze dame, die een zeer toepasselijken waarschuwings-zin op haar hoed heeft geschilderd. Is 't niet practisch en vooral..... staat 't niet koket?
Hieronder geven we nog twee voorbeelden, hoe men op 'n practische manier lichtgevende verf kan gebruiken. Hieronder zien we hoe de plaatsen van de deurbel door lichtgevende verf wordt aangeduid, alsmede die van het sleutelgat. Vooral deze laatste toepassing van lichtgevende verf lijkt ons voor heeren, die laat thuis komen, bijzonder nuttig.
Hiernaast tenslotte ziet U een huisvrouw bezig met het beschilderen van den drempel der voordeur. Háár heer en gebieder zal tenminste niet struikelend het huis komen binnenvallen.
WACHTERS VAN DEN NACHT |
|
Luchtbescherming… een jaar geleden kwam deze ons ongeveer als een liefhebberij voor van menschen-met-veel-vrijen-tijd. Thans weten we wel beter, zijn we door ervaring wijzer geworden, en waardeeren wij ten zeerste de uitstekende diensten, die de mannen van de luchtbescherming aan de gemeenschap bewijzen. (…) Nauwkeurig zien zij toe, dat de hoeveelheid licht, die ik verwek niet de voorschriften te boven gaat, maar mocht ik – door een tekort aan licht – niet in staat zijn zonder lijfsgevaar mijn huisdeur te vinden, dan helpen zij een handje en lichten me bij met hun eigen-betaalde zaklantaarns.
Links en onder: Hier klopt iets niet. Een onachtzame bewoner heeft licht onverduisterd laten branden, en ..... een bekeuring is er het onvermijdelijke gevolg van!
Links: Als de vakchef zijn helm met lichtgevende verf heeft bestreken, is hij dadelijk voor iedereen in het donker herkenbaar.
LITERATUUR
Evert Werkman e.a. - dat kan ons niet gebeuren - Bezige Bij - 1980 - 192 pagina's - ISBN9023452704
Het dagelijks leven in de Tweede Wereldoorlog beschreven door Evert Werkman, Madelon de Keijzer en Gert Jan van Setten.
p. 33 en 35
Alex Verburg - Dwalingen - Arbeiderspers - 2009 - 279 pagina's - ISBN 978902956770
Een dorp aan de Hollandse kust. Een plaats waar de mensen elkaar door en door kennen. Hier laat de oorlog zich anders voelen dan op het slagveld, anders dan in de grote steden. Maar de gebeurtenissen in de wereld dringen er wel door, tot in de kille slaapkamertjes van kleine huizen tegen de duinen. Dwalingen is gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis.
p.18
“Selma vertelde van de kies die ze in de stad moest laten plomberen. Ze had er al maanden last van. Kon Annie niet mee? Dan gingen ze samen, met de tram, die reed nog vier keer op een dag. Ze had gehoord dat in straten waar de huizen erg op elkaar leken, mensen hun huisnummer groot op de muren hadden gekalkt, want door de verduistering konden ze vaak
hun voordeur niet meer terugvinden. Nou, dat wilde ze weleens zien. De stad zou toch al veranderd zijn, dacht Selma.”
Deel dit artikel nu met uw vrienden